Eigentijdse bloemenmeditatie

Sarah Van Hoe is na een jarenlang verblijf in Italië terug in Vlaanderen. Zij stelde tijdens die periode herhaaldelijk tentoon in Athene waar haar schilderijen fel worden gewaardeerd, in Italiê uiteraard, maar ook alhier. Zij nam herhaaldelijk – dat is ook dit jaar het geval - deel aan de prestigieuze Biënnale voor Hedendaagse Kunst in het Kasteel van Poeke en enkele jaren geleden aan een groepstentoonstelling in de Venetiaanse Gaanderijen in Oostende. Nu verschijnt zij als tweede exposant in de onlangs in Oostende geopende Galerie Lloyd die startte met een boeiende en succesvolle expo van aan de zee gewijde doeken van Koen Broucke. Zij exposeert er een reeks nieuwe schilderijen op houten paneel die enigszins anders ogen dan voorheen, maar toch ook weer blijk geven van een gelijksoortige aantrekkelijke dynamiek, van een voorliefde voor kleurige bloemen in een sfeer van beeldend raffinement, van een forse en uitermate vitalistische toets, van een lyrisch schilderen dat een verheven métier reveleert en het oog van de kijker streelt. Wat zij schildert is de weerspiegeling van haar gemoed, van een mentale en lichamelijke ervaring, van haar uitbundig bestaan, van haar zin voor een persoonlijk beleefde esthetiek en geestelijke diepgang, van een doorgedreven en intense meditatie en de revelatie van de haar omringende realiteit na dat intense mediteren.

Na een verblijf in New York bijvoorbeeld schilderde zij grote doeken waarin de drukte en de eigenheid van de stad werden geëvoceerd en schitterende bloementrossen de dynamiek van de stad incarneerden, suggereerden, opvingen en relativerend omfloersten in een veelheid van allusies en kleurrijke signalen. Sinds haar terugkeer in Vlaanderen woont en werkt zij in een gerestaureerde hoeve in de Westhoek. Een unieke plek waar natuur en stilte verblijven en de inspiratie haar intens omringt. De stilte en de aanwezigheid van plantengroei, van veldbloemen en dichtgegroeide vijvers is de voedingsbodem voor het huidige schilderen van Sarah. Meditatie ligt, zoals wij al zeiden en graag herhalen, aan de basis van haar huidig werk: een intens en eerlijk beleven van een in zichzelf gekeerd zijn, gevolgd door het opnieuw overweldigende ervaren van een zalvende realiteit onder de vorm van groei, bloei, groen en prille kleuren, van veldbloemen en bijwijlen een structuur waarin licht en prille schaduwen een bevreemdend bouwwerk vormen.

Opvallend en wellicht nog duidelijker dan voorheen is het krachtige, zelfzekere, beeldend stralende van haar schilderkunstige toetsen, haar ‘boeketten’, haar plastische ritmiek, haar juichend beleven van een zowel innerlijk als sierlijk, zowel mentaal als lichamelijk bewust zijn en beleven van de dingen. Sarah Van Hoe verleent aan een eeuwenoude thematiek een persoonlijke en hedendaagse schittering die beklijft.

hugo brutin (a.i.c.a.)