NL.

Het is weer een lange, strenge winter geweest na drie jaar van voortdurende crisis waarin zowel de hele mensheid als ieder van ons zich vele malen op het randje heeft gevoeld, omdat wij tot het uiterste werden geroepen om het hoofd te bieden aan wat, in het grote schema van de geschiedenis, gewoon weer een gespannen moment, als duizenden anderen, in het verleden en in de toekomst is.

Maar de belofte van de lente is er; het leven regenereert altijd met een onstuitbare kracht, ondanks alle ontberingen, en vervult ons met hoop, liefde en passie.

Passie en liefde staan centraal in de tentoonstelling die wij aan u voorstellen, een greep uit het indrukwekkende oeuvre van Piet Peere dat zowel schilderkunst, grafiek als beeldhouwkunst omvat.

Piet Peere werkt als een natuurkracht, als de onverbiddelijke lente die over de vervagende winter heen rolt.

Een uitstekende tekenaar met een precisie die wedijvert met die van een chirurgisch scalpel, zoals zijn tekeningen in de jaren '80 en '90 bewijzen. Piet ontketende de vorm na de millenniumwisseling - met de combinatie van de kracht van de aarde, het water en de lucht. Zijn rusteloze geest vervormt de gedaante van de werkelijkheid om een nieuwe getransfigureerde realiteit te creëren, een innerlijke wereld die de buitenwereld in de ogen kijkt met een totaal gebrek aan compromissen. Zijn houding is van een hartverscheurende zachtheid, maar zijn levendige ogen bieden een glimp van zijn constant op zoek zijnde ziel. Piet is beslist een soort puer-senex - het archetype van het oude kind waar de frisse, oprechte en onderzoekende geest samengaat met de wijsheid en de lucide visie van een oude man.

In zijn, op de Griekse mythologie, geïnspireerde serie toont Piet zich onverschillig voor het klassieke Apollinische Hellada. In feite was het Griekse pantheon alles behalve Apollinisch. Afgezien van het feit dat ze zijn begiftigd waren met onsterfelijkheid en bovennatuurlijke krachten, zijn de Griekse goden een spiegel van een diep gebrekkige mensheid, die onderhevig is aan intense passies, zwakheden, woede, wraak en jaloezie. En toch blijven ze goddelijk.

Piets goden, saters en helden lijken misvormd door een innerlijke storm, en zijn vermogen om dit Dionysische pantheon over te brengen is beslist de kracht van een demiurg.

"In mijn werk lees je hoe het met je gaat", zegt Piet.

En dit komt omdat zijn werk coincidentia oppositorum is, het samenvallen van de tegendelen, die het hele scala aan concepten, gevoelens en emoties samenbrengt en die het fundament van het bestaan vormen. Het is dan ook bijna onmogelijk om niet in de uitgestrektheid van zijn oeuvre onszelf gereflecteerd te zien.

Vanuit een vertellend oogpunt is het verhaal van Ares en Aphrodite dat van een overspelig stel: ze hadden een affaire waar de echtgenoot van Aphrodite, Hephaistos - de god van smeden, vuur en vulkanen - achter kwam. Hij vervaardigde een gouden net dat zo fijn was dat het onzichtbaar was, en terwijl de twee geliefden samen in bed lagen, verstrikte Hephaestus ze en sleepte ze naar de berg Olympus om ze te schande te maken voor de andere goden.

Wat volgt is een herkenbaar schandaal na scheiding, waarbij Aphrodite wordt teruggegeven aan haar vader Zeus, die op zijn beurt de bruidsprijs, die Hephaestus voor zijn vrouw had betaald, niet wenste terug te geven en Poseidon tussenbeide diende uiteindelijk tussen beiden te komen, zoals elke goede oude oom, zou doen. Maar het aardse aspect van het verhaal is

slechts één niveau van interpretatie.
 

Vanuit symbolisch oogpunt is de legende van Ares en Aphrodite die van een ongebreidelde passie die conventies tart, het is de onweerstaanbare aantrekkingskracht van de twee krachten die de wereld sinds het begin hebben gedreven - Eros en Thanatos, liefde en dood, liefde en oorlog.

In de schilderijen van Piet worden Ares en Aphrodite alleen afgebeeld op momenten van tederheid of intense lust; soms, dreigend, ligt het gouden net dat hen zal vangen rond hen.

Wie zijn wij, kijkend naar hen? Zijn we medeplichtigen? Zijn wij de bedrogen echtgenoot die zijn wraak voorbereidt? Veroordelen we hen of worden we verleid door hun wellustige verlangen?

Opnieuw zullen we onszelf terugzien in de composities van Piet, we zullen de confrontatie moeten aangaan met wie we precies zijn.

En dit is het kenmerk van een grote Meester.

Daniela Chirion, curator

2023

EN.

It has been another long harsh winter after three years of constant crisis in which both the whole humanity and each of us felt many times on the edge, our deepest resources having been called to help us withstand what, in the great scheme of History, is just another tensed moment like thousands of others in the past and in the future.

But the promise of spring is there; life always regenerates with an unstoppable force despite all hardship, filling us with hope, with love and with passion.

Passion and love are the central forces of the exhibition we propose, a selection from Piet Peere's impressive oeuvre that comprises painting, graphics and sculpture.

Piet Peere works as a force of nature, as the implacable spring that is rolling over the fading winter.

An excellent draughtsman with a line of a precision that rivals that of a surgeon's scalpel, as his drawings in the '80s and '90s prove, Piet unleashed the Form after the turn of the new millennium - with the forces of the Earth, the Waters and the Sky combined. His restless spirit deforms the shape of reality in order to create a new transfigured one, an inner world that looks the outer world in the eyes with a complete lack of compromises. His demeanor is of a heart-melting gentleness, yet his lively eyes offer a glimpse into his constant searching soul. Piet is definitely a sort of puer-senex - the old child archetype where the fresh, genuine and inquisiting spirit of a child coexists with the wisdom and the lucid vision of an old man.

In his series inspired by the Greek mythology, Piet shows himself indifferent to the classical Apollonian Hellada. In fact the Greek pantheon was everything but Apollonian. Apart from being endowed with immortality and supernatural powers, the Greek gods are a mirror of a deeply flawed humanity, being subject to intense passions, weaknesses, fury, revenge, jealousy. And yet they remain divine.

Piet's gods, satyrs, heroes seem deformed by an inner storm, and his ability of conveying this Dionysian pantheon is definitely the power of a demiurge. 

"In my work you can read how you are doing" says Piet.

And this is because his work is coincidentia oppositorum, the unity of opposites, bringing together the whole array of concepts, feelings and emotions that form the very fundament of existence. Thus it is almost impossible not to find ourselves reflected in the vastness of his oeuvre.

From a narrative point o view, the story of Ares and Aphrodite is that of an adulterous couple: they had an affair of which Aphrodite's husband, Hephaestus - the god of blacksmiths, fire and volcanoes - found out. He crafted a golden net so fine as to be invisible, and while the two lovers lay together in bed, Hephaestus ensnared them and dragged them to Mount Olympus to shame them in front of the other gods.

What follows is a very human post-divorce scandal that involves Aphrodite being returned to her father Zeus, Zeus not wanting to give back the bride price Hephaestus had paid for his wife and Poseidon intervening as any good old uncle would do.

But the earthly aspect of the story is only one level of interpretation.

From a symbolic point of view, the legend of Ares and Aphrodite is that of an unbridled passion that defies conventions, it is the irresistible attraction of the two forces that have been driven the world since its beginning - Eros and Thanatos, love and death, love and war.

In Piet's paintings, Ares and Aphrodite are depicted alone in moments of tenderness or of intense lust; sometimes, menacing, the golden net that will catch them lies around. 

Who are we, looking at them? Are we accomplices? Are we the cheated husband preparing his revenge? Are we judging them or are we seduced by their lustful desire?

Once again, we will see ourselves in Piet's compositions, we will have to confront exactly who we are.

And this is the mark of a great Master.